Blog

stethoscope-1584223_1280.jpg

12 Οκτωβρίου, 2016 Angelos KlitsasΥπέρταση0

Η υπέρταση, ιδιαίτερα στη μέση ηλικία, μπορεί ενδεχομένως να ανοίξει την πόρτα στην άνοια, αναφέρει η American Heart Association.

Ο Dr. Costantino Iadecola, καθηγητής στο Weill Cornell Medical College, της Νέας Υόρκης, δήλωσε ότι άνθρωποι με υπέρταση τείνουν να έχουν πιο πολύ άνοια. Δεν έχει αποδειχτεί επιστημονικά αν ο έλεγχος της υπέρτασης μειώνει τις πιθανότητες εμφάνισης άνοιας.

Υπάρχουν πολλές μικρές έρευνες παρατήρησης που εστίασαν σε ανθρώπους που αντιμετωπίστηκαν για αρτηριακή πίεση και γενικά φάνηκε βελτίωση στις νοητικές ικανότητες, δήλωσε ο Iadecola. Ωστόσο χρειάζεται έρευνα που θα εξετάζει συγκεκριμένα τη σχέση μεταξύ υπέρτασης και νοητικών ικανοτήτων.

Ο Iadecola δήλωσε ότι η υπέρταση είναι το χειρότερο για τον εγκέφαλο. Πρώτα βλάπτει τα αγγεία και οδηγεί στη σκλήρυνση των αρτηριών. Κατά δεύτερον επηρεάζει τα μικροσκοπικά αγγεία και την ικανότητα του εγκεφάλου να ελέγχει τη ροή του αίματος, που είναι αναγκαία για να εργάζεται φυσιολογικά.

Ο Iadecola σημείωσε ότι αν και επιστημονικά δεν έχουμε αποδείξεις, η αντιμετώπιση της υπέρτασης είναι σημαντική. Σώζει τον εγκέφαλο, την καρδιά και τα νεφρά. Ελλείψει αποδείξεων το καλύτερο που έχει κάποιος να κάνει είναι να ελέγχει την αρτηριακή του πίεση.

Η δήλωση δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή έκδοση του Hypertension.

Πηγή: iatronet.gr


snoring.jpg

Το σύνδρομο άπνοιας του ύπνου είναι μία διαταραχή κατά την οποία η αναπνοή σταματά για μικρά χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτήν συνήθως δεν αντιλαμβάνονται ότι η αναπνοή τους σταματά κατά τη διάρκειά του ύπνου. Συχνά ακούνε από άτομα της οικογένειάς τους ότι ροχαλίζουν το βράδυ και ότι κάποιες φορές η αναπνοή τους σταματά όταν κοιμούνται.

Η άπνοια του ύπνου μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμη και τα παιδιά. Στους παράγοντες που συμβάλλουν στον κίνδυνο εμφάνισης του συνδρόμου εντάσσονται το φύλο (πιο συχνά στους άνδρες), η ηλικία (συχνότερη άνω των 30 ετών), οι παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης (π.χ. σκολίωση), η παχυσαρκία, η περίμετρος του λαιμού, το κάπνισμα, η διόγκωση των ιστών της μύτης, του λαιμού και του στόματος, οι κακές συνήθειες ύπνου κ.λπ.

Στα κυριότερα συμπτώματα του συνδρόμου περιλαμβάνονται το δυνατό ροχαλητό και η διακοπή της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου, το αίσθημα της κόπωσης και η υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη η άπνοια του ύπνου είναι αρκετά επικίνδυνη εάν παραμείνει χωρίς θεραπεία, διότι αποτελεί αιτία απορύθμισης των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα. Αν όμως γίνει εγκαίρως η διάγνωση και δοθεί η κατάλληλη θεραπεία, τότε και ο διαβήτης ρυθμίζεται καλύτερα. Η διάγνωση του συνδρόμου γίνεται με τη μελέτη του ύπνου σε ειδικό εργαστήριο.

Η πιο αποτελεσματική θεραπεία είναι η χρήσης μιας συσκευής που ονομάζεται CPAP. Οι άνθρωποι που τη χρησιμοποιούν, φορούν μια μάσκα που παρέχει οξυγόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου τους, η οποία βοηθά στη διατήρηση της διάνοιξης των αεραγωγών έτσι ώστε η αναπνοή να είναι κανονική.

Το άτομο θα πρέπει επίσης να μην κοιμάται ανάσκελα, να προσπαθήσει να χάσει το βάρος εάν είναι υπέρβαρο και να μην κάνει χρήση αλκοόλ και ηρεμιστικών, διότι η χρήση τους επιδεινώνει την άπνοια.

Στους κινδύνους που συνδέονται με το σύνδρομο άπνοιας του ύπνου, περιλαμβάνονται τα συχνά τροχαία ατυχήματα λόγω της υπνηλίας κατά τη διάρκεια της ημέρας, η αύξηση της αρτηριακής πίεσης, η οποία προκαλεί αρρυθμίες και προδιαθέτει για σοβαρά καρδιαγγειακά προβλήματα, ενώ στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη και άπνοια το σύνδρομο της αποφρακτικής άπνοιας προκαλεί δυσκολία στη ρύθμισή του.


Blood-Pressure.jpg

13 Ιουνίου, 2016 Angelos KlitsasΥπέρταση0

Η αρτηριακή υπέρταση είναι μια κατάσταση όπου υπάρχει αυξημένη πίεση του αίματος που κυκλοφορεί στις αρτηρίες άνω των φυσιολογικών επιπέδων, σε σημεία που μακροχρόνια συνεπάγονται αύξηση του κινδύνου ασθένειας και θανάτου από καρδιαγγειακά νοσήματα.

Πρόκειται για ένα αρκετά διαδεδομένο πρόβλημα στις μέρες μας, το οποίο συχνά παραγνωρίζεται από τους πάσχοντες, διότι για αρκετό καιρό μπορεί να μην εμφανιστούν συμπτώματα.

Οποιοσδήποτε μπορεί να την εκδηλώσει ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου ή φυλής, ενώ εκτιμάται ότι ένας στους τέσσερις ενήλικες έχουν υπέρταση. Όταν αυτή εκδηλωθεί, συνήθως παραμένει για την υπόλοιπη ζωή του ασθενούς, ωστόσο ο έλεγχος και η αποτροπή της είναι εφικτή με τα κατάλληλα μέτρα.

Η υπέρταση αποτελεί το συχνότερο ιατρικό πρόβλημα κατά την εγκυμοσύνη, το οποίο προκαλεί σημαντικές αλλαγές στη λειτουργία του πλακούντα με αποτέλεσμα το μωρό να μην τρέφεται σωστά και να επηρεάζεται η ανάπτυξή του. Στις μητέρες, από την άλλη, παρατηρούνται αλλαγές στην λειτουργία των νεφρών και του ήπατος. Δημιουργούνται έτσι προβλήματα στην κάθαρση και την πήξη του αίματος, με συνέπειες που αν αφεθούν χωρίς θεραπεία μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε εγκεφαλική αιμορραγία.

Η υπέρταση κατά την εγκυμοσύνη διαχωρίζεται κυρίως στις εξής κατηγορίες:

–  Χρόνια υπέρταση προϋπάρχουσα της εγκυμοσύνης, η οποία χαρακτηρίζεται από τιμές άνω των 140/90 mmHg που είτε προϋπάρχουν της εγκυμοσύνης είτε εμφανίζονται πριν την 20η εβδομάδα και συνήθως επιμένουν πέραν των 42 ημερών μετά τον τοκετό.

Υπέρταση που εμφανίζεται μετά την 20η εβδομάδα της κύησης, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις υποχωρεί μετά την 6η εβδομάδα από τον τοκετό.

Προεκλαμψία, η οποία χαρακτηρίζεται ως η πρώτη εμφάνιση αρτηριακής υπέρτασης με πρωτεΐνουρία (μια παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την αύξηση των φυσιολογικών επιπέδων της πρωτεΐνης στα ούρα και σχετίζεται με διάφορες παθήσεις) κατά την εγκυμοσύνη και αποτελεί την κατ’ εξοχήν αιτία μητρικής και εμβρυικής-νεογνικής νοσηρότητας και θνησιμότητας παγκοσμίως. Στην ουσία πρόκειται για το προηγούμενο στάδιο της εκλαμψίας, μιας επικίνδυνης κατάστασης του οργανισμού, που όμως λόγω των χαρακτηριστικών συμπτωμάτων που έχει η προεκλαμψία, προλαμβάνεται. Τα κυριότερα συμπτώματα που εμφανίζονται και γίνονται αντιληπτά είναι η αύξηση της πίεσης, η ψυχολογική αναστάτωση (σύγχυση) και το πρήξιμο (οίδημα) στα άκρα. Στους παράγοντες που σχετίζονται με αυξημένη πιθανότητα προεκλαμψίας περιλαμβάνονται η πρώτη εγκυμοσύνη, η ηλικία κάτω των 18 και άνω των 35 ετών, το προηγούμενο ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό προεκλαμψίας, η παχυσαρκία, η μεσολάβηση λιγότερων από 2 χρόνια ή περισσότερων από 10 χρόνια από την προηγούμενη εγκυμοσύνη, η χρόνια προϋπάρχουσα υπέρταση, η πολύδυμη κύηση, ο σακχαρώδης διαβήτης και η χρόνια νεφρική νόσος.

Τα συμπτώματα της υπέρτασης

Στα συμπτώματα της υπέρτασης κατά την εγκυμοσύνη περιλαμβάνονται:

– Αρτηριακή πίεση μεγαλύτερη από 140/90 mmHg
– Κατακράτηση Ύδατος (οίδημα-πρήξιμο)
– Ανεύρεση πρωτεΐνης στα ούρα (πρωτεϊνουρία)
– Πονοκέφαλοι
– Θόλωση της όρασης
– Φωτοφοβία
– Κούραση
– Ναυτία/εμετός
– Μειωμένη ποσότητα ούρων
– Πόνος στην κοιλία
– Δύσπνοια
– Αιμορραγική τάση

Οποιοδήποτε από τα παραπάνω συμπτώματα θα πρέπει να παραπέμψουν το άτομο στον ειδικό.

Αντιμετώπιση

Η υπέρταση της κύησης αρχικά παρακολουθείται στενά και εν συνεχεία χορηγούνται αντιυπερτασικά φάρμακα, τα οποία δεν προκαλούν γενετικές ανωμαλίες. Σκοπός της θεραπείας είναι να προχωρήσει η εγκυμοσύνη χωρίς σημαντικά προβλήματα για τη μητέρα ή το έμβρυο.

Για γυναίκες εγκύους όμως με τιμή αρτηριακής πίεσης 140-149mmHg / 90-95mmHg χρειάζεται μη φαρμακολογική θεραπεία, υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχουν βλάβες στα όργανα στόχους. Επιπλέον, με βάση τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης, την ηλικία της εγκυμοσύνης και τον κίνδυνο που διατρέχουν μητέρα και έμβρυο θα πρέπει να γίνεται και περιορισμός ορισμένων δραστηριοτήτων.

Πρόληψη

Για την πρόληψη της υπέρτασης κύησης είναι σημαντικό να χρησιμοποιείται ελάχιστα ή καθόλου το αλάτι στα γεύματα, να πίνονται 6-8 ποτήρια νερό ημερησίως, να αποφεύγονται τα τηγανητά φαγητά, το αλκοόλ και η καφεΐνη, αλλά και το πρόγραμμα να περιλαμβάνει τακτικά ελαφρά άσκηση και ξεκούραση.


Hypertension.jpg

Περισσότεροι από 2 εκατομμύρια Έλληνες σήμερα έχουν υπέρταση, με τους μισούς από αυτούς να είναι ηλικιωμένοι, το 40% να παραμένουν αδιάγνωστοι και μόνο το 20% να έχουν επιτύχει καλή ρύθμιση με φαρμακευτική θεραπεία, ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά αρρύθμιστης υπέρτασης συγκεντρώνουν οι άνδρες και οι νεότεροι.

Την εικόνα αυτή για τη νόσο στη χώρα μας αποτυπώνει η ενδιάμεση ανάλυση 4.000 ενηλίκων που πραγματοποίησε η Εθνική Επιδημιολογική Μελέτη ΕΜΕΝΟ (2015), τα ευρήματα της οποίας παρουσίασαν τη Δευτέρα σε συνέντευξη τύπου στην Αθήνα εκπρόσωποι της Ελληνικής Εταιρείας Υπέρτασης (ΕΕΥ), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υπέρτασης (17 Μαΐου).

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΕΥ, Γ. Στεργίου, τα ευρήματα αυτά έχουν άμεσες επιπτώσεις στη συχνότητα των εμφραγμάτων της καρδιάς και των εγκεφαλικών επεισοδίων στη χώρα μας και υπάρχει επιτακτική ανάγκη ανάπτυξης εθνικού προγράμματος διάγνωσης και ρύθμισης της υπέρτασης.

Με την ευκαιρία της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Υπέρτασης και με μήνυμα «Μετρήστε την πίεσή σας», η ΕΕΥ θα πραγματοποιήσει καμπάνια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για την υπέρταση, η οποία θα λάβει χώρα σήμερα στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Η καμπάνια θα περιλαμβάνει περίπτερα ενημέρωσης και μετρήσεις αρτηριακής πίεσης από γιατρούς. Στην Αθήνα το περίπτερο θα στηθεί στο μετρό Ευαγγελισμός, ενώ στη Θεσσαλονίκη στην πλατεία Αριστοτέλους. Και στις δύο πόλεις οι μετρήσεις θα πραγματοποιούνται μεταξύ 11:00 με 15:00.

Στοιχεία για την υπέρταση

– Πάνω από 2.000.000 Έλληνες έχουν υπέρταση

– Πάνω από 800.000 είναι αδιάγνωστοι

– Πάνω από 1.500.000 είναι αρρύθμιστοι

– Η υπέρταση παραμένει κύριος αντιμετωπίσιμος παράγοντας κινδύνου για νόσο ή θάνατο διεθνώς. Είναι η πρώτη αιτία νόσου στις αναπτυγμένες χώρες, η πρώτη αιτία εγκεφαλικού επεισοδίου και καρδιακής ανεπάρκειας και η δεύτερη αιτία εμφράγματος της καρδιάς.

– Είναι εύκολο να διαγνωστεί και υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να μειωθεί χωρίς φάρμακα αλλά και καλά μελετημένα και δραστικά φάρμακα ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και να προληφθούν οι επιπλοκές της.

– Στην Ελλάδα πάνω από το 1/3 των ενηλίκων έχουν υπέρταση και πάνω από το 1/2 των ηλικιωμένων. 40% των υπερτασικών είναι αδιάγνωστοι και μόνο 20% έχουν επιτύχει καλή ρύθμιση με φαρμακευτική θεραπεία. Οι άνδρες και οι νεότεροι υπερτασικοί έχουν μεγαλύτερα ποσοστά αρρύθμιστης υπέρτασης(Εθνική μελέτη ΕΜΕΝΟ, ενδιάμεση ανάλυση 4.000 ατόμων).

– Η υγιεινή διατροφή με πολλά φρούτα, λαχανικά και γαλακτοκομικά χωρίς πολλά λίπη, η μείωση του αλατιού στο φαγητό, η τακτική σωματική άσκηση (π.χ. γρήγορα βάδισμα για τουλάχιστον μισή ώρα τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας), η διατήρηση κανονικού σωματικού βάρους και η αποφυγή υπερβολική κατανάλωσης αλκοόλ μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση της πίεσης αλλά και να προλάβουν ή να καθυστερήσουν την εμφάνισή της.

– Υπάρχουν διάφορες επιλογές για φαρμακευτική θεραπεία, η οποία εξασφαλίζει αποτελεσματική προστασία από τα καρδιαγγειακά επεισόδια χωρίς ανεπιθύμητες ενέργειες.

– Για να επιτευχθεί άριστη ρύθμιση της πίεσης συχνά χρειάζεται συνδυασμός 2 ή περισσότερων φαρμάκων. Η θεραπείαεπιλέγεται για κάθε περίπτωση ξεχωριστά, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε ασθενή.

– Η θεραπεία είναι καθημερινή (συνήθως μόνο πρωινή, ή λιγότερο συχνά 2 ή σπάνια 3 φορές την ημέρα) και όχι περιστασιακή ή μεταβαλλόμενη ανάλογα με τις τιμές της πίεσης που βρίσκει ο ασθενής στο σπίτι.

– Η μακροχρόνια επίτευξη άριστης ρύθμισης μειώνει σημαντικά τον καρδιαγγειακό κίνδυνο.

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Υπέρτασης θεσπίστηκε με σκοπό να προβάλει το πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζει ο πληθυσμός εάν πάσχει από υπέρταση και να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες, ώστε να προλαμβάνουν την εμφάνισή της, να την διαπιστώνουν έγκαιρα και να την ελέγχουν αποτελεσματικά.

Πηγή: Pmjournal.gr


Insulin-Resistance.png

Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι ένας όρος που περιγράφει τη μειωμένη ικανότητα του οργανισμού – και κυρίως των μυϊκών ιστών και των ιστών του λίπους – να ανταποκριθεί στη δράση της.

Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας, επιτελώντας διάφορες λειτουργίες, εκ των οποίων μία είναι η διοχέτευση της γλυκόζης στα κύτταρα. Τα κύτταρα την χρησιμοποιούν για να παραγουν ενέργεια και για να αποθηκεύσουν την περισσευούμενη για μελλοντική χρήση.

Ο οργανισμός όμως ενός ανθεκτικού στην ινσουλίνη ατόμου αντιλαμβάνεται την κατάσταση αυτή ως έλλειψη της ορμόνης, παράγοντας επιπλέον ποσότητες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία υψηλών επιπέδων ινσουλίνης στο αίμα (υπερινσουλιναιμία) και την υπερβολική διέγερση ορισμένων ιστών που έχουν παραμείνει ευαίσθητοι στην ινσουλίνη. Με την πάροδο του χρόνου αυτή η διαδικασία προκαλεί ανισορροπία μεταξύ γλυκόζης και ινσουλίνης, η οποία αν μείνει χωρίς θεραπεία, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα σε διάφορα μέρη του σώματος.

Τα αίτια

Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια κατάσταση που παρατηρείται συχνά, τόσο σε πολλές ασθένειες όσο και σε φαινομενικά υγιή άτομα.

Τα αίτια δεν είναι πλήρως κατανοητά, ωστόσο θεωρείται ότι οφείλεται εν μέρει σε γενετικούς παράγοντες και στον τρόπο ζωής. Οι περισσότεροι άνθρωποι με ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη δεν έχουν καθόλου συμπτώματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις το σώμα είναι ικανό να συμβαδίσει με την ανάγκη για επιπλέον παραγωγή ινσουλίνης για πολλά χρόνια.

Όταν όμως η παραγωγή αρχίζει να μην μπορεί να συμβαδίσει με τις ανάγκες του σώματος, τότε επέρχεται η υπεργλυκαιμία, όπου η ποσότητα της γλυκόζης φτάνει σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο. Η ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη είναι συνεπώς ένας αιτιολογικός παράγοντας για την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2.

Από την άλλη, η αύξηση των επιπέδων των λιπιδίων μπορεί να προκαλέσει εναπόθεση λιπαρών πλακών στις αρτηρίες, που μπορεί να οδηγήσει σε καρδιαγγειακή νόσο και εγκεφαλικό. Άλλες παθολογικές καταστάσεις με τις οποίες έχει συνδεθεί η ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη είναι η παχυσαρκία, η υπέρταση, το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών και η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος.

Σημειώνεται πάντως ότι πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από τα παραπάνω δεν έχουν ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη και, ομοίως, πολλά άτομα που έχουν ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη δε θα τις αναπτύξουν ποτέ. Συνήθως οι δύο καταστάσεις απλά συνυπάρχουν και θεωρείται ότι η ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη μπορεί να συντελεί στην ανάπτυξη ή στην επιδείνωσή τους.

Θεραπεία

Η θεραπεία της ανθεκτικότητας στην ινσουλίνη περιλαμβάνει τη μείωση του υπερβολικού βάρους, την τακτική σωματική άσκηση μέτριας έντασης και την αύξηση των φυτικών ινών μέσω της διατροφής, ώστε να μειωθούν τα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα.

Η απώλεια βάρους και η τακτική άσκηση μπορούν να μειώσουν την αρτηριακή πίεση, να αυξήσουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη, να μειώσουν τα επίπεδα τριγλυκεριδίων και της LDL χοληστερόλης, καθώς και να αυξήσουν τα επίπεδα της HDL χοληστερόλης.

Οι θεραπείες με φάρμακα επίσης μπορεί να είναι αναγκαίες για τον έλεγχο οποιονδήποτε παθολογικών καταστάσεων ή ασθενειών προκύψουν.


Childhood-obesity.jpg

Παιδιά και έφηβοι που γίνονται ή παραμένουν παχύσαρκοι μπορεί ενδεχομένως γρήγορα να αντιμετωπίσουν τριπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης υπέρτασης σε σύγκριση με τους πιο αδύνατους συνομηλίκους τους, αναφέρει νέα έρευνα.

Τα ευρήματα έχουν ενδιαφέρον επειδή η υπέρταση στα παιδιά που από υπέρβαρα έγιναν παχύσαρκα ή σε αυτά που παρέμειναν παχύσαρκα εμφανίστηκε σε μικρό διάστημα. Η έρευνα διήρκεσε 3 χρόνια.

Η ερευνήτρια Emily Parker, του HealthPartners Institute for Education and Research in Bloomington, δήλωσε ότι τα ευρήματα τονίζουν τη σημασία έγκαιρης ανάπτυξης και εφαρμογής αποτελεσματικών στρατηγικών για την πρόληψη της παχυσαρκίας.

Οι ερευνητές συνέλεξαν στοιχεία 100.000 παιδιών και εφήβων που καταγράφηκαν μεταξύ 2007 και 2011. Η ηλικία των παιδιών κυμαινόταν μεταξύ 3 και 17 ετών. Κατά τη διάρκεια της έρευναςη ποσοστό 0,3% των παιδιών και των εφήβων εμφάνισε υπέρταση. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι παιδιά μεταξύ 3 και 11 ετών, που από υπέρβαρα έγιναν παχύσαρκα, είχαν περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες εμφάνισης υπέρτασης. Σε παιδιά 12 έως 17 ετών οι πιθανότητες υπέρτασης υπερτριπλασιάστηκαν.

Όταν οι ερευνητές εστίασαν στη διαφορά μεταξύ παιδιών που ήταν παχύσαρκα και πολύ παχύσαρκα ανακάλυψαν ότι ο κίνδυνος υπέρτασης διπλασιαζόταν για τα παχύσαρκα. Ωστόσο, ο κίνδυνος αυξανόταν πάνω από 4 φορές για τα παιδιά που ήταν πολύ παχύσαρκα.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού Pediatrics.

Πηγή: iatronet.gr


blood-pressure-1006791_1280.jpg

27 Νοεμβρίου, 2015 Angelos KlitsasΥπέρταση0

Η αρτηριακή υπέρταση είναι μια κατάσταση όπου υπάρχει αυξημένη πίεση του αίματος που κυκλοφορεί στις αρτηρίες, άνω των φυσιολογικών επιπέδων, σε σημεία που μακροχρόνια συνεπάγονται αύξηση του κινδύνου ασθένειας και θανάτου από καρδιαγγειακά νοσήματα.

Πρόκειται για ένα αρκετά διαδεδομένο πρόβλημα στις μέρες μας, το οποίο συχνά παραγνωρίζεται από τους πάσχοντες, διότι για αρκετό καιρό μπορεί να μην εμφανιστούν συμπτώματα.

Οποιοσδήποτε μπορεί να την εκδηλώσει ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου ή φυλής, ενώ εκτιμάται ότι ένας στους τέσσερις ενήλικες έχουν υπέρταση. Όταν αυτή εκδηλωθεί, συνήθως παραμένει για την υπόλοιπη ζωή του ασθενούς, ωστόσο ο έλεγχος και η αποτροπή της είναι εφικτή με τα κατάλληλα μέτρα.

Διαχείριση

Η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης σε ασφαλή επίπεδα δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθώς εμπλέκονται πολλοί παράγοντες από τους οποίους μερικοί μπορούν να ελεγχθούν και κάποιοι δεν μπορούν (ηλικία, οικογενειακό ιστορικό, κλπ.).

Οι παράγοντες που μπορεί να ελεγχθούν από τον ασθενή είναι η αποφυγή του καπνίσματος και του αλκοόλ, η συστηματική σωματική άσκηση, η διατήρηση του σωματικού βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα, η υγιεινή διατροφή και η ελάττωση του αλατιού, καθώς και η αποφυγή καταστάσεων στρες.

Άγχος

Ειδικά στην περίπτωση του άγχους οι στρεσογόνοι παράγοντες οδηγούν σε αυξημένη δραστηριοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, η οποία με την σειρά της αυξάνει την αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό ρυθμό, μέσω της αντίστασης των αγγείων και της κατακράτησης υγρών.

Η ύπαρξη μάλιστα υπερβολικού ή χρόνιου στρες οδηγεί στην υιοθέτηση ανθυγιεινού τρόπου ζωής, εμποδίζει την έγκαιρη ανίχνευση της υπέρτασης, αλλά και τη συμμόρφωση των προ-υπερτασικών και υπερτασικών ατόμων στις ιατρικές οδηγίες διότι ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής πυροδοτεί το στρες και πυροδοτείται εκ νέου από αυτό, δημιουργώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο.

Χωρίς φάρμακα

Ο ελληνικός ηλεκτρονικός Τύπος τις μέρες αυτές κάνει αναφορά σε ένα αποτελεσματικό τρόπο διαχείρισης της υπέρτασης, χωρίς φαρμακευτικά μέσα, τον οποίο ανέπτυξαν καθηγητές της Ιατρικής Σχολής Αθηνών μέσω μεθόδων διαχείρισης του στρες, αλλαγή του τρόπου ζωής, της διατροφής και υιοθέτησης τεχνικών επίλυσης των προβλημάτων της καθημερινότητας.

Το εν λόγω παρεμβατικό πρόγραμμα υλοποιήθηκε με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση στη χώρα μας από τον Ιανουάριο του 2013 έως και τον Φεβρουάριο του 2015.

Στόχο είχε την εκπαίδευση των ασθενών στην αυτορρύθμιση της υπέρτασης και μέσω διανομής φυλλαδίων και αφισών σε δήμους, δημόσιες υπηρεσίες και ιδιωτικούς φορείς, συγκροτήθηκε το δείγμα των 1.700 ατόμων, κατά μέσο όρο 50 ετών, από την περιφέρεια της Αττικής.

Οι εθελοντές εκπαιδεύτηκαν ως προς την αυτομέτρηση της αρτηριακής πίεσης κατ’ οίκον (με γραπτές οδηγίες) και ακολούθησε ένα δίμηνο πρόγραμμα που περιλάμβανε εβδομαδιαίες συναντήσεις, περίπου τριών ωρών. Οι συνεδρίες ήταν, είτε ατομικές (εκμάθηση τεχνικών διαχείρισης του στρες) είτε ομαδικές (ομιλίες) ώστε οι εθελοντές να αναλάβουν προσωπικά την ευθύνη της αυτορρύθμισης της υπέρτασης.

Αποτελέσματα

Τα αποτελέσματα κατέδειξαν σημαντική μείωση τόσο της συστολικής όσο και της διαστολικής αρτηριακής υπέρτασης, ως άμεση συνέπεια ελέγχου του στρες, της απώλειας σωματικού βάρους και της μείωσης της καταθλιπτικής συμπτωματολογίας αντίστοιχα, ενώ έδειξαν και αξιοσημείωτη βελτίωση στη συνολική ποιότητα ζωής των πασχόντων που συμμετείχαν σε αυτό.

Μετά το τέλος της παρέμβασης παρατηρήθηκε ότι:

–  το 14,9% του δείγματος μείωσε κατά 10 mmHg ή και περισσότερο τη συστολική αρτηριακή πίεση
– το 21,7% μείωσε κατά 5 mmHg ή και περισσότερο τη διαστολική,

μειώσεις που αντιστοιχούν σε 15% μείωση του κινδύνου εκδήλωσης εγκεφαλικού επεισοδίου και έως 9% μείωση του κινδύνου εμφράγματος.

Επιπλέον:

– το 6% μείωσε ή σταμάτησε την αντιϋπερτασική φαρμακευτική αγωγή
– το 35,7% κατέβηκε κατηγορία κατάταξης
– το 8,8% μείωσε σημαντικά τον Δείκτη Μάζας Σώματος
– το 25,3% ανέφερε βελτίωση της αυτοαξιολόγησης της υγείας του
– το 3,5% βελτίωσε την ποιότητα ζωής του,

μειώσεις που επέφεραν σημαντικές βελτιώσεις στην αυτοεκτίμηση, τη σεξουαλικότητα, τον ύπνο, τον ελεύθερο χρόνο και την εξωτερική εμφάνιση.

Σημαντικότερες ήταν οι βελτιώσεις στην ομάδα των παχύσαρκων ατόμων, που ακολουθούσαν έναν σχετικά ανθυγιεινό τρόπο ζωής, είχαν μειωμένη αυτοεκτίμηση και πίστευαν ότι ήταν υπεύθυνοι για την κατάσταση της υγείας τους.

Οι ειδικοί τόνισαν ότι τα αποτελέσματα της μελέτης είναι ιδιαίτερα σημαντικά, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι το 95% των περιπτώσεων υπέρτασης σχετίζεται άμεσα με παράγοντες του τρόπου ζωής.

 

Με πληροφορίες από: health.in.gr


Pregnant-Pixabay1.jpg

Οι γυναίκες που εκδηλώνουν υπέρταση ή διαβήτη κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να έχουν αυτές τις παθήσεις και αργότερα στη ζωή τους, σύμφωνα με ολλανδική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Hypertension.

Επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημιακού Ιατρικού Κέντρου της Ουτρέχτης, με επικεφαλής τον δρ. Καρστ Χέιντα, θέλησε να μελετήσει πως οι συγκεκριμένες επιπλοκές κύησης επιδρούν στη μετέπειτα ζωή της γυναίκας. Έθεσε υπό ιατρική παρακολούθηση περισσότερες από 22.000 γυναίκες όταν ήταν 27-29 ετών, και αφού είχαν γεννήσει το πρώτο τους παιδί.

Σχεδόν 6.200 γυναίκες (28%) είχαν υπέρτασης κύησης και σχεδόν 1.100 (5%) είχαν διαβήτη κύησης. Επίσης κατά τη διάρκεια της μελέτης εντοπίστηκαν περισσότερα από 2.500 καρδιαγγειακά επεισόδια, περιλαμβανομένων περίπου 1.500 που οφείλονταν σε καρδιακή νόσο και 720 σε εγκεφαλικό επεισόδιο.

Από την επεξεργασία των δεδομένων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες που είχαν υπέρταση κύησης είχαν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν και μετέπειτα υπέρταση. Επίσης οι γυναίκες με υπέρταση κύησης είχαν περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν καρδιαγγειακή νόσο. Επιπλέον, οι γυναίκες που εκδήλωσαν διαβήτη κύησης είχαν τετραπλάσιο κίνδυνο να έχουν διαβήτη και αργότερα. Και μεταξύ των γυναικών που εκδήλωσαν διαβήτη ή υπέρταση μετέπειτα, οι παθήσεις είχαν εντοπιστεί νωρίτερα αν είχαν εκδηλωθεί και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Να σημειωθεί ότι οι γυναίκες με υπέρταση κύησης διαγνώστηκαν πάλι με υπέρταση περίπου σε ηλικία 44 ετών κατά μέσο όρο, δηλαδή οκτώ χρόνια νωρίτερα από τις γυναίκες που εκδήλωσαν υπέρταση άσχετη με την εγκυμοσύνη. Επίσης, οι γυναίκες που είχαν διαβήτη κύησης διαγνώστηκαν και πάλι με διαβήτη τύπου ΙΙ, περίπου όταν ήταν 53 ετών, δηλαδή και πάλι οκτώ χρόνια νωρίτερα από γυναίκες χωρίς ανάλογο ιστορικό κύησης.

«Αν κατανοήσουμε ότι οι γυναίκες με υπέρταση κύησης διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης υπέρτασης και υποκείμενης καρδιαγγειακής νόσου και ότι γυναίκες με διαβήτη κύησης έχουν αυξημένο κίνδυνο διαβήτη τύπου ΙΙ αργότερα, τότε μπορούμε να ανασχεδιάσουμε τα προγράμματα ελέγχου υγείας ώστε να εντοπίζουμε εγκαίρως τις ομάδες υψηλού κινδύνου», σημειώνει ο δρ. Χέιντα.

Ο ερευνητής προσθέτει ότι οι γυναίκες μπορούν να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο τέτοιων επιπλοκών κατά την κύηση, ξεκινώντας με ένα υγιές βάρος την εγκυμοσύνη και βελτιώνοντας τη διατροφή και τον τρόπο ζωής τους.

Πηγή: health.in.gr


Leg-pain.jpg

Η περιφερική αρτηριοπάθεια είναι μια κατάσταση κατά την οποία παρατηρείται ελάττωση της κυκλοφορίας του αίματος (ισχαιμία) σε ένα μέρος του σώματος με αποτέλεσμα την πλημμελή κυκλοφορία στην περιοχή και την μη ικανοποιητική οξυγόνωση του.

Οι αρτηρίες φυσιολογικά είναι λείες εσωτερικά, αλλά με την πάροδο της ηλικίας το εσωτερικό τους τοίχωμα μπορεί να γίνει παχύ και ανώμαλο από εναποθέσεις υλικών όπως χοληστερόλη, ασβέστιο, κατεστραμμένα κύτταρα και ινώδης ιστός. Οι εναποθέσεις αυτές αποτελούν τη λεγόμενη αθηρωματική πλάκα (αθηροσκλήρυνση). Όταν συσσωρευτεί αρκετή πλάκα σε βαθμό που να μειωθεί η ροή του αίματος και του οξυγόνου προς τα κάτω μέλη, τότε εμφανίζεται η πάθηση.

Κυριότερη αιτία είναι η αρτηριοσκλήρυνση που οφείλεται κυρίως στο κάπνισμα, ενώ ως δεύτερος παράγοντας πρόκλησης  της περιφερικής αρτηριοπάθειας θεωρείται ο σακχαρώδης διαβήτης.

Η νόσος προσβάλλει άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, συνήθως άνω των 60 ετών, με τους άνδρες να βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο από τις γυναίκες.

Η περιφερική αρτηριοπάθεια είναι πολύ συχνότερη σε καπνιστές, διαβητικούς, υπερτασικούς, ασθενείς με αυξημένη χοληστερόλη και παχύσαρκους, διότι αυτές οι καταστάσεις προδιαθέτουν για αθηροσκλήρυνση. Ο συνδυασμός διαφόρων παραγόντων κινδύνου αυξάνει σε μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.

Συμπτώματα

Η περιφερική αρτηριοπάθεια μπορεί να μην προκαλεί συμπτώματα στα αρχικά στάδια. Αν όμως προκαλεί αξιόλογη μείωση της ροής αίματος προς τα πόδια, μπορεί να εμφανιστεί διαλείπουσα χωλότητα ή σε σοβαρότερες περιπτώσεις κρίσιμη ισχαιμία.

Η διαλείπουσα χωλότητα είναι το συχνότερο σύμπτωμα, το οποίο εκδηλώνεται ως πόνος στα κάτω μέλη (γάμπες, μηρούς, γλουτούς ή πέλματα) κατά τη βάδιση. Η αίσθηση βέβαια μπορεί να μην είναι ακριβώς πόνος, αλλά σφίξιμο, βάρος ή αδυναμία στο μέλος. Η διαλείπουσα χωλότητα παρουσιάζεται γρηγορότερα κατά τη βάδιση σε ανηφόρα, ενώ με τον καιρό μπορεί να δημιουργηθεί ενόχλημα και στις μικρότερες αποστάσεις.

Σοβαρότερη κατάσταση που οφείλεται σε προχωρημένη περιφερική αρτηριοπάθεια είναι η κρίσιμη ισχαιμία. Η ροή του αίματος στους ιστούς των κάτω μελών κατά την κατάσταση αυτή είναι τόσο μειωμένη, ώστε δεν επαρκεί ούτε κατά τη διάρκεια της ανάπαυσής τους. Εκτός από πόνο στο περπάτημα μπορεί να εκδηλώνεται έντονος πόνος στην άκρη του ποδιού και στα δάκτυλα, ακόμη και σε ακινησία και ιδιαίτερα τη νύχτα. Μπορεί μάλιστα να υπάρχουν και πληγές στην κνήμη, το πόδι ή τα δάκτυλα που δεν επουλώνονται. Η κρίσιμη ισχαιμία απειλεί τη βιωσιμότητα του μέλους. Αν η κυκλοφορία δε βελτιωθεί, είναι πολύ πιθανό οι πληγές να εξελιχθούν σε νέκρωση των ιστών (γάγγραινα), όπου ο ειδικός μπορεί να συστήσει να γίνει ακρωτηριασμός του μέλους.

Θεραπεία

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της περιφερικής αρτηριοπάθειας εξαρτάται από τη μορφή και την έκταση των αποφρακτικών βλαβών καθώς και από τη γενικότερη κατάσταση της υγείας τους ασθενούς. Η θεραπεία περιλαμβάνει είτε την αλλαγή τρόπου ζωής και τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής, είτε τη χειρουργική ή ενδαγγειακή επέμβαση – επιλογή στην οποία προβαίνει ανάλογα ο ειδικός.

Πρόληψη

Υπάρχουν γενικά μέτρα τα οποία μπορούν να προλάβουν την εκδήλωση της νόσου. Σε αυτά περιλαμβάνονται η διακοπή του καπνίσματος, ο έλεγχος των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, καθώς και της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης, η τακτική άσκηση και η μείωση κατανάλωσης ζωικών λιπών, ενώ σημαντική είναι και η διατήρηση του σωματικού βάρους σε κανονικά επίπεδα.


ypertasi2.jpg

6 Οκτωβρίου, 2014 Angelos KlitsasΥπέρταση0

Η υπερτασική κρίση περιγράφεται ως ένα χρόνιο πρόβλημα το οποίο παρουσιάζει έντονη αύξηση στην πίεση του αίματος, συνήθως με διαστολική πίεση μεγαλύτερη των 130 mm/Hg, θέτοντας σε κίνδυνο το τοίχωμα των αρτηριών, των εσωτερικών οργάνων ή και άλλων δομών.

Η αυξημένη πίεση με τα χρόνια προκαλεί σκλήρυνση των αρτηριών και στένωση του αυλού τους από την προοδευτική εναπόθεση χοληστερίνης και ασβεστίου (αθηρωμάτωση), με αποτέλεσμα την απόφραξη (θρόμβωση) του αγγείου στην καρδιά (έμφραγμα) ή στον εγκέφαλο (εγκεφαλικό επεισόδιο).

Τα συμπτώματα, η κλινική εικόνα καθώς και τα ευρήματα ενός ασθενή με υπερτασική κρίση εξαρτώνται από την εμφάνιση επιπλοκών από τα όργανα-στόχους που μπορεί να βλάψει. Μπορεί να συνοδεύεται από συμπτώματα όπως η ζάλη, ο πονοκέφαλος, οι εμβοές αυτιών και η θόλωση της όρασης, ωστόσο μπορεί να είναι και ασυμπτωματική.

Το πόσο επικίνδυνη είναι μια υπερτασική κρίση εξαρτάται από το αρχικό επίπεδο της πίεσης. Οι ασθενείς δηλαδή με χρόνια υπέρταση που συνήθως η πίεσή τους βρίσκεται στα 150mm/Hg, εάν ξεπεράσουν κάποια στιγμή τα 180mm/Hg τα συμπτώματά τους θα είναι ελαφρύτερα και οι επιπλοκές τους θα είναι λιγότερες. Αντίθετα για τους πιο υγιείς που τυχαίνει η πίεσή τους να αυξηθεί απότομα πάνω από τα 180mm/Hg, κινδυνεύουν περισσότερο να αναπτύξουν κάποια επιπλοκή.

Αντιμετώπιση

Η προοδευτική μείωση της αρτηριακής πίεσης αποτελεί βασική αρχή για την αντιμετώπιση μιας υπερτασικής κρίσης, καθώς η απότομη μείωση ελαττώνει την παροχή αίματος σε ζωτικά όργανα όπως ο εγκέφαλος και η καρδιά, με αποτέλεσμα την ισχαιμία αυτών των οργάνων και τις αντίστοιχες εκδηλώσεις (κεφαλαλγία και στηθάγχη). Συνήθως χορηγούνται φάρμακα, μόνα ή σε συνδυασμούς, προκειμένου να ελαττωθεί η πίεση σε 1 έως 2 ημέρες.

Όσον αφορά τα υπερτασικά επείγοντα, αν και η πίεση του αίματος είναι αρκετά αυξημένη, δεν υπάρχουν σημεία ή άμεση απειλή οργανικής βλάβης. Χρειάζεται βέβαια άμεση αξιολόγηση από γιατρό. Στις περιπτώσεις αυτές η μεγάλη αύξηση της πίεσης συνήθως συνοδεύεται από πόνο στο στήθος, δυσκολία στην αναπνοή ή άλλα σοβαρά συμπτώματα.

Τέλος, τα άτομα νεαρής ηλικίας τα οποία παρουσιάζουν μόνο σημάδια πιθανής υπέρτασης ή ανησυχούν για λόγους κληρονομικότητας, χρειάζεται να στραφούν σε ριζικές και μόνιμες αλλαγές στην διατροφή και στον τρόπο ζωής ώστε να αποφύγουν τις ασθένειες με τις οποίες συνδέεται η αρτηριακή πίεση.




ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ






Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.





Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.