Blog

Cardia1.jpg

Οι νεφροί είναι το φυσικό φίλτρο του οργανισμού, που έχει ως σκοπό την αποτοξίνωσή μας από τις βλαβερές και άχρηστες ουσίες. Το νεφρικό σύστημα λειτουργεί ως μονάδα καθαρισμού η οποία αποβάλλει κάθε περιττή και επικίνδυνη ουσία από το αίμα.

Έτσι οι νεφροί διατηρούν την ισορροπία των υγρών του σώματος, ενώ παράλληλα ρυθμίζουν την παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων και ενεργοποιούν τη βιταμίνη D.

Η Χρόνια Νεφρική Νόσος (ΧΝΝ) είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από προοδευτική απώλεια της νεφρικής λειτουργίας με την πάροδο του χρόνου.

Στους σημαντικούς παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνονται ο σακχαρώδης διαβήτης, η αρτηριακή υπέρταση και μεγάλη η ηλικία. Μεγάλο ποσοστό των περιστατικών οφείλεται στον σακχαρώδη διαβήτη ενώ ένα μικρότερο στη χρόνια αρτηριακή υπέρταση. Στους παράγοντες κινδύνου κατατάσσονται και η καρδιαγγειακή νόσος (έμφραγμα μυοκαρδίου, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο), η παχυσαρκία, το κάπνισμα, καθώς και το ιστορικό νεφρικής νόσου στην οικογένεια. Άλλες λιγότερο συχνές είναι οι σπειραματονεφρίτιδες, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος και η πολυκυστική νόσος των νεφρών.

Διάγνωση της νόσου μπορεί να γίνει με γενικές εξετάσεις ούρων ή αίματος, καθώς και με απεικονιστικές όπως το υπερηχογράφημα.

Συμπτώματα

Το σοβαρότερο πρόβλημα σχετικά με τη ΧΝΝ είναι ότι αρχίζει με μια μακρά περίοδο χωρίς συμπτώματα, κατά την οποία η νόσος μπορεί να μη διαγνωστεί, ακολουθούμενη τελικά από τα συμπτώματα που προκαλούνται από τις επιπλοκές της μειωμένης νεφρικής λειτουργίας.

Σε προχωρημένο στάδιο τα συμπτώματα της ΧΝΝ έχουν ως εξής:

  1. Κόπωση
  2. Ταχυπαλμία
  3. Χλωμό δέρμα
  4. Μειωμένη ή και καθόλου παραγωγή ούρων (ανουρία)
  5. Σύγχυση
  6. Μειωμένη εγρήγορση
  7. Αίσθημα δίψας
  8. Ξηροστομία

Θεραπεία

Η θεραπεία της χρόνιας νεφρικής νόσου στην αρχή περιλαμβάνει την αναγνώριση και αναστολή, εφόσον είναι εφικτό, των παραγόντων εξέλιξης (έλεγχος επιπέδων σακχάρου, χοληστερίνης, παχυσαρκία κλπ.). Απαραίτητη στη συνέχεια είναι η αντιμετώπιση των επιπλοκών της νεφρικής νόσου όπως η αρτηριακή υπέρταση, η διαταραχή της θρέψης και ούτω καθεξής, η οποία μπορεί να είναι και φαρμακευτική.

Στην περίπτωση της χρόνιας νεφρικής νόσου τελικού σταδίου θα πρέπει να γίνει θεραπεία υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας, μέσω ορισμένων επιλογών:

  1. Αιμοκάθαρση: Σε αυτήν ο ασθενής υποβάλλεται σε θεραπεία κάθαρσης του αίματος του από τις άχρηστες μεταβολικά ουσίες μέσω ειδικού μηχανήματος αιμοκάθαρσης, συνήθως τρείς φορές την εβδομάδα και στη συνέχεια τροποποιείται ανάλογα τον ασθενή.
  2. Περιτοναϊκή κάθαρση: Ο ασθενής εδώ υποβάλλεται σε θεραπεία κάθαρσης από τις άχρηστες μεταβολικά ουσίες μέσω ειδικών διαλυμάτων που εισέρχονται στην περιτοναϊκή κοιλότητα καθημερινά.
  3. Νεφρική μεταμόσχευση: Εφόσον χρειαστεί, ο ασθενής δέχεται ένα νεφρικό μόσχευμα το οποίο μπορεί να προέρχεται από ζώντα ή πτωματικό δότη. Στο σημείο αυτό δεν χρειάζεται να συνεχίσει αιμοκάθαρση ή περιτοναϊκή κάθαρση, είναι επιβεβλημένη όμως η συνεχής χορήγηση φαρμάκων, προκειμένου να αποτραπεί η απόρριψη του νεφρικού μοσχεύματος από τον οργανισμό.

Πρόληψη

Καθώς η ΧΝΝ αρχίζει με μια μακρά περίοδο χωρίς συμπτώματα, πρέπει να ανιχνεύεται πριν την εξέλιξή της σε νεφρική ανεπάρκεια καθώς οι πρώιμες παρεμβάσεις μπορεί να επιβραδύνουν ή να εμποδίσουν την εξέλιξή της.

Για την προστασία έναντι της νεφρικής νόσου απαιτείται:

  1. Τακτικός ιατρικός έλεγχος
  2. Ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης
  3. Έλεγχος της γλυκόζης, της χοληστερίνης και της αναιμίας
  4. Διακοπή του καπνίσματος
  5. Αύξηση της σωματικής δραστηριότητας
  6. Έλεγχος του σωματικού βάρους

Uric-Acid-Treatment1.jpg

Η υπερουριχαιμία είναι μια κατάσταση αυξημένων επιπέδων ουρικού οξέος στο αίμα (>7mg/dl). Για την αύξηση του ουρικού οξέος ευθύνονται συστατικά των τροφίμων που ονομάζονται πουρίνες, οι οποίες βρίσκονται στα τρόφιμα και μετατρέπονται σε ουρικό οξύ μέσα στον οργανισμό.

Η μειωμένη αποβολή τους μπορεί να συμβάλλει στην κατάσταση αυτή. Αιτία της μείωσης μπορεί να είναι ενδεχομένως μια νεφρική βλάβη, μεταβολικά, ενδοκρινολογικά ή και σπάνια γενετικά νοσήματα, καθώς και η λήψη φαρμάκων. Αίτιο επίσης είναι και η υπερπαραγωγή ουρικού οξέως η οποία οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες, στην αυξημένη πρόληψη από τη διατροφή, καθώς και σε νοσήματα με ιστική καταστροφή (αιματολογικά, κακοήθειες).

Ως νόσημα η υπερουριχαιμία είναι ασυμπτωματικό, ωστόσο συμπτώματα εμφανίζονται στην ουρική αρθρίτιδα (τυπική μονοαρθρίτιδα) με την τυπική εικόνας πόνου, ερυθρότητας και φλεγμονής και στη νεφρολιθίαση (λίθοι ουρικού οξέως) με τυπική ή όχι εικόνα κωλικού, ή αιματουρίας.

Θεραπεία

Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν παρουσιάζουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια ευαισθησία στις βλαπτικές επιδράσεις της υπερουριχαιμίας. Οπότε η απόφαση για θεραπεία με ειδικά φάρμακα αλλά και με αυστηρή διαιτητική αγωγή, εξαρτάται από το αίτιο και τις πιθανές επιπτώσεις της σε κάθε άτομο χωριστά, όπως διαφαίνεται μετά από λεπτομερή ιατρική αξιολόγηση.

Συνήθως στην ασυμπτωματική υπερουριχαιμία δεν απαιτείται αγωγή αλλά συχνή παρακολούθηση της νεφρικής λειτουργίας.

Η υπερουριχαιμία και η ουρική αρθρίτις συνοδεύονται με υπέρταση, παχυσαρκία, υπερλιπιδαιμία, αθηροσκλήρωση, κατάχρηση οινοπνεύματος. Η πρόληψη και θεραπεία αυτών των διαταραχών είναι απολύτως απαραίτητη στους ασθενείς με ουρική νόσο.

Όσον αφορά τη διαιτητική αντιμετώπισή της, βασικές αρχές αποτελούν τα εξής:

  1. Κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων νερού (>2 lt ημερησίως)
  2. Τήρηση υποθερμιδικού διαιτολογίου σε περιπτώσεις παχυσαρκίας
  3. Αποφυγή κατανάλωσης αλκοόλ
  4. Αποφυγή κατανάλωσης τροφών που εμπεριέχουν 150 – 825 mg πουρινών /100 gr. Τέτοιες τροφές είναι: οι αντσούγιες, τα εντόσθια, οι ρέγκες, το σκουμπρί, τα αλλαντικά, οι σαρδέλες, τα θαλασσινά (γαρίδες, οστρακοειδή, αστακός, κ.λ.π.), οι σούπες και οι ζωμοί κρεάτων και όσπρια πλούσια σε αδενίνη, όπως οι φακές και τα φασόλια
  5. Αραιή συχνότητα κατανάλωσης τροφών που εμπεριέχουν 50-150 mg πουρινών / 100 gr. Τέτοιες τροφές είναι: τα σπαράγγια, το σπανάκι, το κουνουπίδι, τα μανιτάρια, το κυνήγι, τα ψάρια, το κρέας, το κοτόπουλο και τα δημητριακά ολικής αλέσεως.

Τέλος, σημαντικό είναι να αποφεύγεται η έντονη άσκηση καθώς και τα μεγάλα και βαριά γεύματα αργά τη νύχτα.


peripheral_1.37184835_std1.jpg

Η Περιφερική Αρτηριακή νόσος (ΠΑΝ) είναι η νόσος που προκαλεί στένωση στα αγγεία, περιορίζοντας τη ροή του αίματος στα χέρια, πόδια, στόμαχο και στους νεφρούς. Η κύρια αιτία της ΠΑΝ των κάτω άκρων είναι η σκλήρυνση των αρτηριών (αθηροσκλήρωση).

Φυσιολογικά, το εσωτερικό τοίχωμα των αρτηριών (ενδοθήλιο) είναι ομαλό και απρόσκοπτο, με τα χρόνια όμως μπορεί να σχηματίσει μια ανώμαλη προβολή που ονομάζεται αθηρωματική πλάκα. Η πλάκα αυτή αποτελείται από χοληστερόλη, ασβέστιο και ινώδη ιστό.

Στην αθηροσκλήρωση οι αρτηρίες στενεύουν ή αποφράσουν καθώς η αθηρωματική πλάκα των τοιχωμάτων τους αυξάνεται. Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση της αθηρωματικής νόσου είναι η ηλικία, το κάπνισμα, η παχυσαρκία, ο σακχαρώδης διαβήτης, η οικογενειακή προδιάθεση, η αυξημένη χοληστερίνη και η υπέρταση.

Συμπτώματα

Το πιο σύνηθες αρχικό σύμπτωμα είναι η διαλείπουσα χωλότητα, η δυσφορία δηλαδή ή ο πόνος στα πόδια (γλουτούς, μηρούς, γάμπες) που ξεκινάει κατά το περπάτημα και υφίεται στο σταμάτημα. Με την επιδείνωση της νόσου ο πόνος εμφανίζεται μετά τη διάνυση μικρότερων αποστάσεων. Οι άνδρες μπορεί να εμφανίσουν διαταραχές στύσεως. Σε πολύ προχωρημένα στάδια της αποφρακτικής νόσου ο ασθενής εμφανίζει πόνο το βράδυ όταν ξαπλώνει (άλγος αναπαύσεως), πληγές των κάτω άκρων που δεν κλείνουν ή και νέκρωση ιστών (γάγγραινα).

Πως γίνεται η διάγνωση

Όταν εμφανίζονται συμπτώματα το ιστορικό και η κλινική εξέταση αρκούν για να θέσουν τη διάγνωση. Άλλες εργαστηριακές εξετάσεις βοηθούν το γιατρό να εκτιμήσει την βαρύτητα της βλάβης όπως:

Υπερηχογράφημα: Η αιματική ροή των κάτω άκρων μετριέται σε κόπωση ή σε ανάπαυση. Ειδικά πιεσόμετρα χρησιμοποιούνται για την μέτρηση της πιέσεως σε διαφορετικά σημεία των κάτω και άνω άκρων. Μία μείωση στην πίεση μεταξύ δυο αρτηριών δείχνει πιθανή απόφραξη σε μία αρτηρία.

Έγχρωμο υπερηχογράφημα: Είναι η βασική εξέταση για να εκτιμηθεί η βλάβη, δηλαδή ο βαθμός στενώσεως της αρτηρίας και αν πρόκειται για στένωση ή ολική απόφραξη καθώς και ο τύπος της αρτηριοσκληρυντικής αλλοίωσης.

Αρτηριογραφία: Το τελικό βήμα στον έλεγχο είναι η αρτηριογραφία. Αυτή η εξέταση χρησιμοποιεί σκιαγραφικό για να εμφανίσει τις αρτηρίες και το μέγεθος της στένωσης.

Θεραπεία

Η θεραπεία της ΠΑΝ εξαρτάται από τα συμπτώματα του ασθενούς και το βαθμό στένωσης των αρτηριών. Εκτός της φαρμακευτικής αγωγής υπάρχει και η επεμβατική θεραπεία, όπου ενδείκνεται, που γίνεται με δύο μεθόδους (ενδαγγειακή και ανοικτή μέθοδος).

Κατά την ενδαγγειακή μέθοδο γίνεται παρακέντηση μιας αρτηρίας του ποδιού (συνήθως της μηριαίας) ή του χεριού (βραχιόνιος) και η αποκατάσταση της στένωσης γίνεται από το εσωτερικό του αγγείου. Με τη βοήθεια ενός ειδικού μπαλονιού ο αγγειοχειρουργός διαστέλλει το στενωμένο αγγείο και στη συνέχεια τοποθετεί ένα εσωτερικό μεταλλικό νάρθηκα (stent) που βοηθά στο να παραμείνει η αρτηρία ανοικτή.

Κατά την ανοικτή επέμβαση δημιουργείται μία παράκαμψη (bypass) της αποφραγμένης περιοχής με τη χρήση συνθετικού μοσχεύματος ή φλέβας του ασθενούς. Σε γενικές γραμμές στην κεντρικού τύπου αποφρακτική νόσο (κοιλιακή αορτή και λαγόνιες αρτηρίες) χρησιμοποιούμε πάντα συνθετικό μόσχευμα, ενώ στην περιφερική αποφρακτική νόσο των κάτω άκρων χρησιμοποιούμε, όπου είναι εφικτό, φλέβα από τον ασθενή.

Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, η περιφερική αρτηριακή νόσος αυξάνεται παγκοσμίως, με το 70% των ατόμων με τη νόσο αυτή να ζουν σε χώρες με μεσαία ή χαμηλά εισοδήματα.


ypertasi11.jpg

21 Οκτωβρίου, 2013 Angelos KlitsasΥπέρταση0

Η υψηλή αρτηριακή πίεση ή υπέρταση αυξάνει τις πιθανότητες απόκτησης στεφανιαίας νόσου (καρδιακό νόσημα), παθήσεων των νεφρών και εγκεφαλικού επεισοδίου. Οποιοσδήποτε μπορεί να εκδηλώσει υπέρταση ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου ή φυλής, ενώ εκτιμάται ότι ένας στους τέσσερις ενήλικες έχουν υπέρταση. Όταν η υπέρταση εκδηλωθεί, συνήθως παραμένει για την υπόλοιπη ζωή του ασθενούς. Ο έλεγχος και η αποτροπή της υπέρτασης είναι εφικτή με τα κατάλληλα μέτρα.

Ποιοι κινδυνεύουν να εμφανίσουν υψηλή αρτηριακή πίεση;

Όλοι μπορούν να εμφανίσουν υψηλή αρτηριακή πίεση, ωστόσο ορισμένοι άνθρωποι κινδυνεύουν περισσότερο από τους άλλους. Οι άνθρωποι που κινδυνεύουν από υψηλή αρτηριακή πίεση πρέπει να απευθύνονται στους επαγγελματίες υγείας σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο να αντιμετωπίσουν την αρτηριακή τους πίεση. Στους ανθρώπους με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης υψηλής αρτηριακής πίεσης, περιλαμβάνονται:

  • Οι καπνιστές
  • Οι ενήλικες ηλικίας άνω των 60 ετών
  • Οι άνθρωποι με καθιστικό τρόπο ζωής
  • Οι διαβητικοί
  • Οι υπέρβαροι
  • Οι άνθρωποι με υψηλή χοληστερόλη
  • Οι γυναίκες μέσης ηλικίας και οι γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτικά από το στόμα

Παράγοντες κινδύνου

Η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης σε ασφαλή επίπεδα δεν είναι εύκολη υπόθεση καθώς εμπλέκονται πολλοί παράγοντες από τους οποίους μερικοί μπορούν να ελεγχθούν και κάποιοι δεν μπορούν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η αύξηση της ηλικίας και το οικογενειακό ιστορικό υπέρτασης.

Οι παράγοντες που μπορεί να ελεγχθούν από τον ασθενή είναι η αποφυγή του καπνίσματος, η συστηματική σωματική άσκηση, η διατήρηση του σωματικού βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα και η αποφυγή καταστάσεων στρες. Σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της πίεσης, διαδραματίζει η υγιεινή διατροφή. Ελαττώνοντας το αλάτι και την κατανάλωση αλκοόλ και τρώγοντας πράσινα λαχανικά, φρούτα, γαλακτοκομικά προϊόντα με χαμηλά λιπαρά και τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες μπορεί να επιτευχθεί μείωση της αρτηριακής πίεσης.

Η υψηλή αρτηριακή πίεση μπορεί να αντιμετωπιστεί με επιτυχία

Η υπόδειξη που γίνεται πάντα στα άτομα που πάσχουν από υψηλή αρτηριακή πίεση είναι να προχωρήσουν σε αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως η δίαιτα και η άσκηση. Ωστόσο, οι περισσότεροι πρέπει να λαμβάνουν δύο ή περισσότερα φάρμακα για να θέσουν την αρτηριακή τους πίεση εντός των φυσιολογικών ορίων. Θετικό είναι το γεγονός ότι, εάν η υψηλή αρτηριακή πίεση ελεγχθεί σωστά, η συχνότητα των εγκεφαλικών επεισοδίων μπορεί να μειωθεί σχεδόν κατά το ήμισυ, των καρδιακών προσβολών κατά 25% και της καρδιακής ανεπάρκειας κατά το ήμισυ.

Θεραπεία

Αν και οι αλλαγές του τρόπου ζωής επιφέρουν θετική επίδραση στη μείωση των τιμών της αρτηριακής πίεσης, είναι πιθανόν οι υπερτασικοί ασθενείς να χρειαστούν φαρμακευτική αγωγή. Υπάρχουν περιπτώσεις που ακόμα και με μια φαρμακευτική αγωγή να μην επιτυγχάνεται ο επιθυμητός στόχος. Στις περιπτώσεις αυτές, ο γιατρός μπορεί να συστήσει την αύξηση της δοσολογίας ή την προσθήκη ενός ή και περισσοτέρων αντιυπερτασικών φαρμάκων.


ypertasi1.jpg

14 Σεπτεμβρίου, 2013 Angelos KlitsasΥπέρταση0

Η υπέρταση (HTN) ή υψηλή αρτηριακή πίεση, μερικές φορές αρτηριακή υπέρταση, είναι μια χρόνια πάθηση κατά την οποία η αρτηριακή πίεση στις αρτηρίες είναι αυξημένη. Αυτή η αύξηση της πίεσης κάνει την καρδιά να εργάζεται πιο εντατικά από το φυσιολογικό για να κυκλοφορεί το αίμα μέσω των αιμοφόρων αγγείων.

Η αρτηριακή πίεση περιλαμβάνει δύο μετρήσεις, τη συστολική και τη διαστολική που εξαρτώνται από το εάν ο καρδιακός μυς συστέλλεται (συστολή) ή χαλαρώνει μεταξύ των παλμών (διαστολή). Η φυσιολογική αρτηριακή πίεση σε κατάσταση ηρεμίας κυμαίνεται από 100 έως 140 mmHg συστολική (ανώτατη μέτρηση) και από 60 έως 90 mmHg διαστολική (κατώτατη μέτρηση). Υπάρχει υψηλή αρτηριακή πίεση εάν είναι μονίμως σε επίπεδα 140/90 mmHg ή παραπάνω.

Η υπέρταση ταξινομείται είτε ως πρωτογενής (ουσιαστική) υπέρταση είτε ως δευτεροπαθής υπέρταση. Περίπου το 90–95% των περιπτώσεων κατηγοριοποιούνται ως “πρωτογενής υπέρταση”, που σημαίνει υψηλή αρτηριακή πίεση χωρίς προφανές υποκείμενο ιατρικό αίτιο. Άλλες καταστάσεις που επηρεάζουν τα νεφρά, τις αρτηρίες, την καρδιά ή το ενδοκρινικό σύστημα προκαλούν το υπόλοιπο 5–10% των περιπτώσεων (δευτεροπαθής υπέρταση).

Η υπέρταση είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για το εγκεφαλικό, το έμφραγμα του μυοκαρδίου (καρδιακές προσβολές), την καρδιακή ανεπάρκεια, τα ανευρύσματα των αρτηριών (π.χ., ανεύρυσμα αορτής), την περιφερική αρτηριακή νόσο και είναι η αιτία της χρόνιας νεφρικής νόσου. Ακόμα και η μέτρια αύξηση της αρτηριακής πίεσης σχετίζεται με το μειωμένο προσδόκιμο ζωής.

Οι αλλαγές στον τρόπο διατροφής και ζωής μπορούν να βελτιώσουν τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και να μειώσουν τον κίνδυνο των επιπλοκών που σχετίζονται με την υγεία. Ωστόσο, συχνά είναι απαραίτητη η λήψη φαρμακευτικής αγωγής σε άτομα για τα οποία οι αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι αναποτελεσματικές ή ανεπαρκείς.




ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ





ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ






Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.





Copyright by Yourdoc.gr 2025. All rights reserved.