Blog

Η λέξη κατάθλιψη έχει πολλές και διαφορετικές σημασίες. Συνήθως άλλα εννοούμε όταν την χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας γλώσσα και άλλα όταν την χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε ένα κλινικό σύνδρομο, το οποίο χρήζει θεραπείας.

Με την κοινή σημασία του όρου η κατάθλιψη είναι μια άσχημη διάθεση που είναι η φυσιολογική απάντηση σε ένα ερέθισμα. Το ερέθισμα αυτό συνήθως έχει να κάνει με μια αίσθηση απώλειας, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, ο χωρισμός, η απώλεια της εργασίας, η μη επίτευξη των στόχων μας, η απώλεια ενός υλικού αγαθού κλπ. Οι φυσιολογικές αυτές αντιδράσεις δεν διαρκούν πολύ, συνήθως δεν επηρεάζουν την γενική λειτουργικότητα και δραστηριότητα του ατόμου, μεταβάλλονται και τροποποιούνται εύκολα, ενώ πολλές φορές αυτοπεριορίζονται.

Όταν όμως οι εκδηλώσεις της είναι σοβαρές, διαρκούν για αρκετές εβδομάδες και αρχίζουν να παρεμβαίνουν στην εργασία και στην κοινωνική ζωή, τότε η κατάθλιψη θεωρείται ασθένεια ή κλινική κατάθλιψη. Ο άνθρωπος που την έχει, πραγματικά υποφέρει, δεν μπορεί να ελέγξει αυτό το αίσθημα και τα συμπτώματα δεν είναι απλά κατασκευάσματα της φαντασίας του.

Συμπτώματα

Ορισμένες μορφές κατάθλιψης είναι ελαφρώς διαφορετικές ή μπορούν να αναπτυχθούν κάτω από μοναδικές συνθήκες. Η κατάθλιψη μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι σκέφτονται και συμπεριφέρονται, καθώς και τις σωματικές τους λειτουργίες.

Μερικά από τα συμπτώματα που εμφανίζει κάποιος όταν έχει κατάθλιψη είναι:

1. Καταθλιπτική διάθεση σχεδόν κάθε μέρα.
2. Ιδέες ενοχής και αναξιότητας.
3. Αϋπνία ή υπερυπνία σχεδόν καθημερινά.
4. Έλλειψη ενέργειας και αισθήματα κόπωσης
5. Δυσκολία στη συγκέντρωση, βραδύτητα στη σκέψη και δυσχέρεια στη λήψη των αποφάσεων.
6. Απώλεια του ενδιαφέροντος ή μείωση της ευχαρίστησης από δραστηριότητες που τον ευχαριστούσαν στο παρελθόν.
7. Μείωση ή αύξηση της όρεξης ή του βάρους.
8. Πόνοι ή κράμπες σε διάφορα μέρη του σώματος (στήθος, πλάτη κλπ.), πονοκέφαλοι και πεπτικά προβλήματα χωρίς σαφή φυσικά αιτία.
9. Επαναλαμβανόμενες σκέψεις θανάτου ή ιδέες αυτοκαταστροφής.

Πού οφείλεται

Δεν υπάρχει ένα και μοναδικό αίτιο που θα μπορούσε να ενοχοποιηθεί για την εμφάνιση των καταθλιπτικών επεισοδίων. Πρόκειται για μια πολυπαραγοντική νόσο, η οποία οφείλεται στην αλληλεπίδραση γενετικών, βιολογικών και ψυχοκοινωνικών παραγόντων. Οι βαρύτερες μορφές της προκαλούνται κυρίως από βιολογικούς παράγοντες, ενώ οι ηπιότερες από ψυχοκοινωνικούς.

Αντιμετώπιση

Η μείζων κατάθλιψη, η κλασική σοβαρή διαταραχή που διαβρώνει σημαντικά τον ψυχισμό και τη λειτουργικότητα του ατόμου, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας θα είναι μέχρι το 2020 η δεύτερη σε συχνότητα νόσος που προκαλεί αναπηρία μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Η αντιμετώπισή της στη σημερινή εποχή αποτελεί μείζονος σημασίας ανάγκη.

Η κατάθλιψη είναι ευκολότερα θεραπεύσιμη σε σύγκριση με τις άλλες ψυχικές ασθένειες. Οι περισσότεροι άνθρωποι δέχονται βοήθεια για να την ξεπεράσουν, που περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή ή και ψυχολογική συμβουλευτική. Η υποστήριξη από την οικογένεια, φίλους αλλά και ομάδες αυτό-βοήθειας μπορούν επίσης να βοηθήσουν σημαντικά.

Πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από σοβαρής μορφής κατάθλιψη περιμένουν πολύ καιρό πριν αναζητήσουν κάποια θεραπεία ή μπορεί και να μην την αναζητήσουν ποτέ. Είναι πιθανό να μην συνειδητοποιήσουν ότι έχουν μία θεραπεύσιμη ασθένεια ή να ανησυχούν για την αρνητική στάση της κοινωνίας απέναντι σε κάποιον που χρειάζεται τέτοιου είδους θεραπεία.

Featured image designed by Freepik

Ο όρος «πέτρες στη χολή» (χολολιθίαση) περιγράφει μια ομάδα παθήσεων που αφορούν την παρουσία στερεών κρυσταλλικών ιζημάτων (χολόλιθων) εντός της χοληδόχου κύστης ή και των λοιπών χοληφόρων αγγείων.

Η χοληδόχος κύστη είναι ένα όργανο σχήματος αχλαδιού που βρίσκεται κάτω από την δεξιά πλευρά του ήπατος, του οποίου βασικός σκοπός είναι να συγκεντρώνει το πεπτικό υγρό (χολή) που παράγεται από το ήπαρ. Το υγρό παραμένει και συμπυκνώνεται στην χοληδόχο κύστη και ελευθερώνεται με σύσπαση αυτής μετά το φαγητό, βοηθώντας στην πέψη. Η χολή ταξιδεύει μέσω στενών σωληνοειδών καναλιών (χοληδόχος πόρος) μέσα στο λεπτό έντερο, όπου συμμετέχει στην πέψη.

Τα προβλήματα στην χοληδόχο κύστη συνήθως προκαλούνται από την παρουσία χολολίθων, οι οποίοι διαχωρίζονται συχνότερα σε δύο τύπους:

1. Χολόλιθοι χοληστερόλης: Η χοληστερόλη αποτελεί μία από τις ουσίες τις οποίες απεκκρίνει το ήπαρ στη χολή. Αυτός ο μηχανισμός απέκκρισης είναι πολύ σημαντικός, επειδή με τον τρόπο αυτό το ήπαρ απομακρύνει την περίσσεια της χοληστερόλης από το σώμα. Αποτελούν το 80% των περιπτώσεων.

2. Χολόλιθοι από χρωστικές ουσίες: Σχηματίζονται από άλατα ασβεστίου, χολερυθρίνη και άλλο υλικό. Αποτελούν περίπου το υπόλοιπο 20% των περιπτώσεων.

Εκτός όμως από τους δύο αυτούς τύπους υπάρχουν και ορισμένες σπάνιες μορφές χολολίθων, με πιο σημαντική την μορφή που σχηματίζεται μετά από λήψη ενός αντιβιοτικού, της κεφτριαξόνης. Οι λίθοι αυτοί ωστόσο εξαφανίζονται μόλις διακοπεί το συγκεκριμένο φάρμακο.

Παράγοντες κινδύνου

Η δημιουργία στερεών ιζημάτων στην χολή οφείλεται στην διαταραχή της χημικής σύνθεσης – ισορροπίας του διαλύματος, η οποία ευνοείται από παράγοντες όπως:

1. διαταραχές της παραγωγής της χολής – αλλαγή σύστασης του διαλύματος (π.χ. υπερκορεσμός με χοληστερόλη)
2. διαταραχές της ροής της χολής – στάση του διαλύματος (κυρίως μέσα στην χοληδόχο κύστη)
3. διαταραχές του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης – έκκριση βλέννας, φλεγμονή κλπ.

Σημαντικοί προδιαθεσικοί παράγοντες είναι:

1. γενετική προδιάθεση (οικογενειακό ιστορικό, χώρα προέλευσης)
2. φύλο: οι γυναίκες εμφανίζουν συχνότερα πέτρες στη χοληδόχο κύστη σε σχέση με τους άντρες
3. εγκυμοσύνη
4. λήψη ορισμένων φαρμάκων, π.χ. αντισυλληπτικά
5. παχυσαρκία και η έλλειψη κίνησης
6. μεταβολικά νοσήματα (π.χ. υπερλιπιδαιμία, διαβήτης, υπερπαραθυρεοειδισμός)
7. διατροφή πλούσια σε θερμίδες, λίπη και χοληστερόλη
8. χρόνια αιμολυτική αναιμία – ίκτερος
9. φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (π.χ. νόσος του Crohn)

Συμπτώματα

Το συχνότερο σύμπτωμα της χολολιθίασης είναι ο κολικός της χοληδόχου. Εμφανίζεται ξαφνικά ή εξελίσσεται ταχύτατα εντός μερικών λεπτών. Είναι συνεχής χωρίς διακυμάνσεις και διαρκεί από 15 λεπτά μέχρι 4-5 ώρες. Εάν διαρκέσει περισσότερο, σημαίνει ότι έχει δημιουργηθεί χολοκυστίτιδα. Ο πόνος συχνά συνοδεύεται από ναυτία.

Τις περισσότερες φορές ο πόνος είναι αισθητός στο μέσο του ανωτέρου τμήματος της κοιλίας, ακριβώς κάτω από το στέρνο. Η δεύτερη συχνότερη θέση εντοπισμού του πόνου είναι το δεξιό ανώτερο τμήμα της κοιλίας ακριβώς κάτω από το όριο των οστών των πλευρών.

Σε σπάνιες περιπτώσεις ο πόνος μπορεί να γίνεται αισθητός στο βάθος κάτω από το στέρνο, οπότε μπορεί να εκληφθεί λανθασμένα σαν στηθάγχη ή καρδιακή προσβολή.

Ο κολικός της χοληδόχου είναι ένα σύμπτωμα που υποτροπιάζει. Εάν εμφανισθεί μία φορά, είναι πολύ πιθανό ότι θα επανεμφανισθεί.

Αντιμετώπιση

Οι χολόλιθοι δεν αποβάλλονται από μόνοι τους. Κάποιες περιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπισθούν προσωρινά με φαρμακευτική ή διαιτητική αγωγή, όπως μείωση λήψης λιπαρών ουσιών. Αυτή η αγωγή έχει περιορισμένα και προσωρινά ποσοστά επιτυχίας. Τα συμπτώματα της χολολιθίασης θα συνεχισθούν μέχρι να αφαιρεθεί η χοληδόχος κύστη.

Στις περιπτώσεις όπου η χειρουργική θεραπεία είναι επείγουσα, η χολοκυστεκτομή είναι η συνήθης μέθοδος θεραπείας. Η χολοκυστεκτομή μπορεί να γίνει με ανοιχτή προσπέλαση ή λαπαροσκοπικά.

Πρόληψη

Η δίαιτα με φαγητά χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπος και η απώλεια βάρους μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της χολολιθίασης.

Το άγχος είναι μια φυσιολογική σωματική και ψυχική αντίδραση του οργανισμού σε ορισμένες φάσεις ή στιγμές της ζωής μας. Εμφανίζεται όταν υπάρχουν πιεστικές συνθήκες αλλά και ως αποτέλεσμα γεγονότος που αλλάζει την καθημερινότητα του ατόμου.

Τα συμπτώματα είναι σχετικά γνωστά ανά τον γενικό πληθυσμό: εφίδρωση των χεριών, τρέμουλο, αίσθημα ότι η καρδιά χτυπά δυνατά ή και ότι τα γόνατά δεν μας κρατάνε.

Όταν όμως το άγχος είναι πολύ έντονο μπορεί να επηρεάσει την καθημερινότητα σε πολλά επίπεδα και να δημιουργήσει ορισμένες αντιδράσεις από τον οργανισμό.

Υπό αυτές τις συνθήκες αυξάνεται ο ρυθμός της αναπνοής, επιταχύνεται η κυκλοφορία, εκκρίνονται ορισμένες ορμόνες (κατεχολαμίνες) και κορτικοειδή, ενώ διεγείρεται και το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο διανέμεται σε διάφορα όργανα και ρυθμίζει τις λειτουργίες τους, με αποτέλεσμα όταν οι σωματικές αυτές προσαρμογές υπερβούν κάποιο όριο να εμφανίζονται συμπτώματα.

Όταν προκαλείται μια αγχώδης διαταραχή μπορούν να εκδηλωθούν συμπτώματα όπως ταχυκαρδία, πονοκέφαλος, αϋπνία, δυσχέρεια αναπνοής, τρόμος, ναυτία, ζάλη, διαταραχές κενώσεων, αίσθημα πνιγμού, εμετός, λιποθυμία, παράλυση, πόνοι στο σώμα, κάψιμο ή τσιμπήματα στο στήθος, σπασμοί, διάρροια ή δυσκοιλιότητα, κ.ά.

Στην περίπτωση των πόνων, που αποτελούν ένα από τα συχνότερα συμπτώματα, όταν είναι επίμονοι μπορεί να υποβαθμίσουν σημαντικά την επαγγελματική και προσωπική ζωή του πάσχοντα. Στο σημείο εκείνο εμφανίζεται αύξηση των απαιτήσεων των μυών σε οξυγόνο, καθώς και γενικευμένη επιτάχυνση ποικίλων μεταβολικών αντιδράσεων με αποτέλεσμα την πυροδότηση μυϊκών σπασμών που προκαλούν τον πόνο.

Σε κάθε περίπτωση με τέτοιου είδους συμπτώματα είναι απαραίτητος ο αποκλεισμός ενδεχόμενου οργανικού νοσήματος από έναν ειδικό.

Featured photo credit: Freepik

Ο κολικός του νεφρού θεωρείται ένας από τους ισχυρότερους πόνους που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος, ο οποίος προκαλείται από τις πέτρες στους νεφρούς, όταν αυτές μπλοκάρουν τη ροή των ούρων καθώς κινούνται στους σωλήνες του ουροποιητικού συστήματος.

Στον τυπικό κολικό του νεφρού ο πόνος αρχίζει συνήθως ξαφνικά χωρίς να προηγηθεί κάποιο προειδοποιητικό σύμπτωμα. Αρχικά, εντοπίζεται στην περιοχή του νεφρού, ενώ στη συνέχεια μπορεί να επεκτείνεται προς την κύστη, τα γεννητικά όργανα και την ουρήθρα.

Πολλές φορές, ο πόνος είναι εξαρχής δυνατός, ενώ άλλες φορές εμφανίζεται ως αίσθημα βάρους ή ως σφίξιμο στη περιοχή του νεφρού και στη συνέχεια αυξάνεται σε ένταση, προκαλώντας έντονη δυσφορία στον ασθενή. Αυτός, στην προσπάθειά του να βρει ανακούφιση, δεν μπορεί να σταθεί σε ένα μέρος, αλλά συνέχεια αλλάζει θέση, χωρίς τελικά να κατορθώσει να ηρεμήσει.

Ο κολικός στους νεφρούς μπορεί να εμφανιστεί στον καθένα, ωστόσο εμφανίζεται συχνότερα στην ηλικιακή ομάδα μεταξύ των 20 και 30 ετών.

Τι τον προκαλεί;

Ο κολικός του νεφρού δεν είναι νόσος αλλά σύμπτωμα. Η κυριότερη αιτία που τον προκαλεί είναι η λιθίαση του ουροποιητικού συστήματος. Παράγοντες που προδιαθέτουν στη λιθίαση του ουροποιητικού είναι η υπερκατανάλωση γάλακτος και γαλακτοκομικών (τυριά, γιαούρτι), ζωικών λευκωμάτων (κυρίως κόκκινου κρέατος) και αλατιού σε συνδυασμό με την ανεπαρκή ενυδάτωση του οργανισμού.

Άλλες αιτίες που προκαλούν τον κολικό του νεφρού μπορεί να είναι η χημειοθεραπεία, η κυστινουρία, μία κληρονομική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από περίσσευμα κυστίνης στα ούρα, η ουρική αρθρίτιδα, ένας τύπος αρθρίτιδας που προκαλείται από συσσώρευση του ουρικού οξέος στις αρθρώσεις, η νεφρική ανεπάρκεια, η ουρολοίμωξη, κλπ.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα κολικού του νεφρού μπορούν να είναι καθημερινά ή περιστασιακά. Στα συνηθέστερα, πέραν του πόνου στα πλευρά, την πλάτη, την κοιλιά και τη βουβωνική χώρα, συγκαταλέγονται το μη φυσιολογικό χρώμα ούρων, ο πυρετός, τα δύσοσμα ούρα και η ναυτία με ή χωρίς έμετο.

Είναι επικίνδυνος;

Ο κολικός του νεφρού, αν και συνήθως είναι πολύ οξύς, δεν αποτελεί  αυτός καθαυτός επικίνδυνο συμβάν για τον ασθενή, αλλά το αίτιο που τον προκάλεσε. Πρέπει συνεπώς να τον οδηγήσει στον ειδικό για περαιτέρω διερεύνηση του προβλήματος, ο οποίος θα διαγνώσει την αιτία του.

Αντιμετώπιση

Η θεραπεία για τους νεφρικούς κολικούς και τις πέτρες στους νεφρούς περιλαμβάνει μείωση του πόνου και διάλυση των λίθων. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι πέτρες αποβάλλονται από μόνες του, χωρίς την κατάλληλη αγωγή όμως υπάρχει ο κίνδυνος να επανεμφανιστούν.

Υπάρχουν διάφορες θεραπευτικές αγωγές, όπως φάρμακα και χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά και ελάχιστα επεμβατικές μέθοδοι όπως θεραπεία θερμότητας για τον πόνο, λιθοτριψία, με τη χρήση υπερήχων δονήσεων προκειμένου να σπάσουν οι πέτρες στους νεφρούς, τοποθέτηση καθετηρα για να κρατήσει ελεύθερη τη δίοδο των ουροποιητικών σωλήνων από τους νεφρούς στην κύστη, καθώς και ουρηθροσκόπηση, μία ελάχιστα επεμβατική χειρουργική διαδικασία.

Η κοιλιοκάκη, η οποία είναι γνωστή και ως δυσανεξία στη γλουτένη, είναι μια αυτοάνοση πάθηση που πυροδοτείται από τη γλουτένη σε γενετικά προδιαθετιμένα άτομα.

Η γλουτένη είναι μια αποθηκευτική πρωτεΐνη που υπάρχει στο σιτάρι, το κριθάρι, τη βρώμη και τη σίκαλη και προκαλεί σε αυτά τα άτομα καταστροφή των απορροφητικών λαχνών του λεπτού εντέρου, με αποτέλεσμα ο οργανισμός τους να μην μπορεί να απορροφήσει τις απαραίτητες για τη λειτουργία του ουσίες, οδηγώντας έπειτα σε μεγάλη ανεπάρκεια θρεπτικών στοιχείων, βιταμινών και μετάλλων.

Η κληρονομικότητα σε συνδυασμό με την κατανάλωση τροφών με γλουτένη μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει στην εκδήλωση της νόσου, η οποία μπορεί να εμφανιστεί και στα μωρά όταν εντάσσονται τα δημητριακά στη διατροφή τους.

Γενικά θεωρείται σχετικά σπάνια νόσος, η συχνότητά της όμως τα τελευταία χρόνια με την ανάπτυξη ευαίσθητων βιοδεικτών μπορεί να αγγίζει παγκόσμια ακόμα και το 1% του πληθυσμού.

Παρόλα αυτά, λόγω της ποικιλομορφίας των συμπτωμάτων της, η διάγνωση κατά κύριο λόγο βασίζεται στην ισχυρή κλινική υποψία του γιατρού.

Συμπτώματα

Η κοιλιοκάκη εμφανίζει μια σειρά εξουθενωτικών συμπτωμάτων. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι άνθρωποι με κοιλιοκάκη μπορεί να μην έχουν κανένα σύμπτωμα, αλλά μπορούν να αναπτύξουν επιπλοκές της νόσου με την πάροδο του χρόνου. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από το βαθμό της κακής απορρόφησης των τροφών και μπορεί να μην εμφανιστούν, να είναι λίγα ή ήπια, έως και σοβαρά.

Οι κατηγορίες των συμπτωμάτων είναι δύο: Μπορεί πρώτον να οφείλονται στην κακή απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών ή και δεύτερον στην έλλειψη των βιταμινών και των μετάλλων.

Συμπτώματα λόγω κακής απορρόφησης:

– Διάρροια
– Δύσοσμα αέρια κοιλίας
– Στεατόρροια (αυξημένη ποσότητα λίπους στα κόπρανα)

Συμπτώματα λόγω ελλιπούς διατροφής και ανεπάρκειας βιταμινών και μετάλλων:

– Απώλεια βάρους και κατακράτηση υγρών
– Οστεοπόρωση
– Αναιμία
– Στειρότητα
– Συχνά αιματώματα
– Παθολογικά ηπατικά τεστ
– Περιφερική νευροπάθεια (καταστροφή νεύρων)
– Μυϊκή αδυναμία

Αντιμετώπιση

Η σωστή και έγκαιρη διάγνωση και η χορήγηση ειδικής δίαιτας με τρόφιμα χωρίς γλουτένη επαναφέρει στο φυσιολογικό την απορροφητική ικανότητα του εντέρου, προκαλεί πλήρη υποχώρηση της συμπτωματολογίας και αποτρέπει δυσάρεστες επιπλοκές, όπως λέμφωμα ή καρκίνο σε περιπτώσεις αδιάγνωστες ή παραμελημένες που δεν τηρούν τις διαιτητικές οδηγίες.

Επειδή τα τελευταία χρόνια τα τρόφιμα χωρίς γλουτένη είναι ιδιαίτερα «της μόδας» και τυγχάνουν ευρείας κατανάλωσης, η υποχώρηση κάποιων συμπτωμάτων με την αποφυγή τροφίμων με γλουτένη δεν παραπέμπει στη διάγνωση της κοιλιοκάκης, η οποία απαιτεί βιοδείκτες και βιοψίες, αλλά στην αποκαλούμενη ευαισθησία στη γλουτένη, που δεν είναι αυτοάνοσο νόσημα αλλά έχει χαρακτηριστικά τροφικής αλλεργίας.

Νέα έρευνα ανακάλυψε ότι το λιπώδες ήπαρ μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για την καρδιά.

Η έρευνα των Pitie-Salpetriere Hospital και Pierre and Marie Curie University έδειξε ότι η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για αρτηριοσκλήρυνση και επομένως για καρδιαγγειακή νόσο.

Τα ευρήματα συνιστούν στενή παρακολούθηση της καρδιαγγειακής υγείας και των μεταβολικών επιπλοκών σε ασθενείς με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος (NAFLD).

Η ερευνήτρια Raluca Pais, δήλωσε ότι σύμφωνα με τις ενδείξεις, το λιπώδες και φλεγμαίνον ήπαρ εκφράζει αρκετούς προφλεγμονώδεις και προπηκτικούς παράγοντες, καθώς και γονίδια που εμπλέκονται σε επιταχυνόμενη αθηρογένεση.

Ο ερευνητής Vlad Ratziu πρόσθεσε ότι αυτό αυξάνει την πιθανότητα, η σχέση μεταξύ μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος και θνησιμότητας από καρδιαγγειακά αίτια, όχι μόνο να ρυθμίζεται από κοινούς παράγοντες κινδύνου αλλά η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος να συμβάλλει ανεξάρτητα στην αύξηση του συγκεκριμένου κινδύνου.

Ερευνητές πραγματοποίησαν μεγάλη έρευνα σε σχεδόν 6.000 ασθενείς που παραπέμφθηκαν στο νοσοκομείο, μεταξύ 1995 και 2012, για να διαπιστωθεί αν η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος αποτελεί ή όχι αιτία της αρτηριοσκλήρυνσης στην καρωτίδα.

Οι ερευνητές κατέληξαν ότι σε ασθενείς με μεταβολικό σύνδρομο που έχουν κίνδυνο για καρδιαγγειακά προβλήματα, η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος συμβάλλει σε πρόωρη αρτηριοσκλήρυνση και την εξέλιξή της, ανεξάρτητα από παραδοσιακούς παράγοντες κινδύνου.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Hepatology.

Πηγή: iatronet.gr

Η κατανάλωση αλκοόλ και η οδήγηση αποτελούν έναν επικίνδυνο συνδυασμό και δυστυχώς μια συχνή πραγματικότητα στην κοινωνία μας. Είναι γνωστό γενικότερα ότι το αλκοόλ, ανάλογα με τη ληφθείσα ποσότητα, ασκεί πολύπλευρη φαρμακολογική και τοξική δράση στον οργανισμό και επηρεάζει τη λειτουργία πολλών συστημάτων.

Στην οδήγηση ειδικότερα μπορεί μεταξύ άλλων να επηρεαστεί άμεσα ο χρόνος αντίδρασης του χρήστη σε μια έκτακτη περίσταση, η λειτουργία των μυών των ματιών επιβραδύνεται, η δυνατότητα αντίληψης της θέσης των άλλων οχημάτων ή της διαχωριστικής γραμμής των δύο ρευμάτων μειώνεται, ενώ και η αίσθηση υπνηλίας αυξάνεται.

Η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία ενημερώνει όλους τους οδηγούς σχετικά με τη χρήση αλκοόλ κατά την οδήγηση και τους 5 μύθους που διατυπώνονται συχνότερα.

Μύθος 1: Το αλκοτέστ της τροχαίας δίνει πάντα μικρότερες τιμές.

Αλήθεια: Το νόμιμο όριο στον εκπνεόμενο αέρα (κοινά αλκοτέστ) είναι 0,25mg/L το οποίο αντιστοιχεί με το 0,50 g/L στο αίμα (έπειτα από αιμοληψία). Ουσιαστικά μιλάμε για αντίστοιχες τιμές και με τις δύο μεθόδους.

Μύθος 2: Για να περάσεις το νόμιμο όριο πρέπει να πιεις πάνω από 3 ποτά.

Αλήθεια: Ένα μεγάλο ποτήρι µπίρα (500 ml), 200 ml κρασί ή 55 ml ουίσκι ή βότκα είναι ικανά για την υπέρβαση του ορίου.

Μύθος 3: «Εγώ το αντέχω».

Αλήθεια: Το αλκοόλ, ανάλογα με τη ληφθείσα ποσότητα, έχει συγκεκριμένη επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό. Οι διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε ένα χρόνιο πότη και ένα αρχάριο έχουν σημασία κυρίως στις χαμηλές τιμές πλησίον του νόμιμου ορίου. Κοινώς σε μεγάλες ποσότητες δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να διατηρήσει την οδηγική του ικανότητα.

Μύθος 4: Αν τρως λιπαρά, μπορείς να πιεις και παραπάνω.

Αλήθεια: Τα λιπαρά απλώς αργούν την απορρόφηση του οινοπνεύματος από το γαστρεντερικό σύστημα. Αυτό σημαίνει απλά ότι θα καθυστερήσει για λίγα λεπτά να εμφανιστεί η ανώτερη τιμή αιθυλικής αλκοόλης. Σε καμία περίπτωση η κατανάλωση λιπαρών τροφών δεν σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να πιει παραπάνω.

Μύθος 5: Σταμάτησα να πίνω εδώ και μιάμιση ώρα άρα μπορώ να οδηγήσω.

Αλήθεια: Ισχύει ακριβώς το αντίθετο καθώς στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα έχουμε την μεγαλύτερη τιμή αιθυλικής αλκοόλης στο αίμα.